Nowelizacja prawa upadłościowego

  Tomasz Kaczorowski[1]

Paulina Jabłońska[2]  
  1. Wprowadzenie

Uchwalona z dniem 15 maja 2015 r. ustawa prawo restrukturyzacyjne wprowadziła z dniem 1 stycznia 2016 r. szereg istotnych zmian w ustawie z dnia 28 lutego 2003 r. prawo upadłościowe i naprawcze, który to akt prawny zmienił tytuł na prawo upadłościowe (dalej również: „PU”). Ustawodawca postanowił uregulować w osobnych aktach prawnych przepisy dotyczące postępowania upadłościowego oraz postępowań restrukturyzacyjnych. Te ostatnie przejmują z dotychczasowego postępowania upadłościowego regulacje dotyczące postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu oraz regulują 3 zupełnie nowe postępowania, czyniąc dotychczasowe regulacje dotyczące postępowania naprawczego niepotrzebnymi. Na skutek tych zabiegów, w myśl założeń ustawodawcy, postępowania upadłościowe mają stanowić wyjątek, zaś co do zasady zgodnie z polityką drugiej szansy, zadłużone podmioty gospodarcze winny odzyskać możliwość konkurowania na rynku po przeprowadzonej restrukturyzacji[3].  Tym niemniej trudno jest ocenić jaką popularność zdobędą postępowania restrukturyzacyjne i można założyć, z uwagi na konieczność rozpropagowania wiedzy o nowych regulacjach, iż w początkowym okresie będzie ich niewiele, zaś tak jak dotychczas będą dominować postępowania upadłościowe. Między innymi z tych względów warto się przyjrzeć zmianom wprowadzonym do postępowań upadłościowych.  
  1. Definicja niewypłacalności

W świetle dotychczas obowiązujących przepisów prawa upadłościowego dłużnika uważano za niewypłacalnego, jeżeli nie wykonywał swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych, tj. teoretycznie już w momencie kiedy dłużnik zalegał z zapłatą dwóch faktur. Obecnie ustawodawca postanowił, iż dłużnik będzie niewypłacalny jeżeli utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych a opóźnienie w wykonaniu zobowiązań pieniężnych przekracza trzy miesiące.[4] Jednocześnie obok przesłanki płynnościowej, ustawodawca zdecydował się utrzymać w mocy przesłankę zadłużeniową. Od dnia 1 stycznia 2016 r. dłużnik będący osobą prawną albo ułomną osobą prawną jest niewypłacalny również wtedy gdy jego zobowiązania pieniężne przekraczają wartość jego majątku a stan ten utrzymuje się przez okres przekraczający dwadzieścia cztery miesiące a nie, tak jak dotychczas, gdy zobowiązania przekroczą wartość majątku przedsiębiorstwa, zaś stan ten jest krótkotrwały.   Zdaniem zespołów pracujących nad projektem ustawy, niniejsze rozwiązanie stanowi bardziej realistyczną ocenę chwili, w której dłużnik ma obowiązek złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości.[5] Część ekspertów stoi na stanowisku, iż nowelizacja stanowiąca o domniemaniu utraty zdolności do wykonywania wymagalnych zobowiązań pieniężnych w przypadku opóźnienia wynoszącego przeszło trzy miesiące oraz o uznaniu niewypłacalności, gdy stan nadmiernego zadłużenia utrzymuje się przez okres dwudziestu czterech miesięcy niesie za sobą nadmierne ryzyko i znikomą ochronę wierzycieli upadłego.[6] W konsekwencji może to prowadzić do zgłoszenia upadłości zbyt późno, kiedy majątek upadłego, z którego wierzyciele mieliby zostać zaspokojeni będzie nadto uszczuplony. Praktyka wskazuje jednak, iż dotychczas znaczna cześć wniosków o ogłoszenie upadłości było spóźnionych, stąd nowa regulacja nie powinna w rzeczywistości pogorszyć sytuacji wierzycieli.   Z perspektywy osób zarządzających dłużnikami, na których ciąży przecież obowiązek wniesienia wniosku o ogłoszenie upadłości, należy uznać, iż nowe regulacje znacząco poprawią możliwość oceny wystąpienia niewypłacalności.  

III. Wniosek o ogłoszenie upadłości

Istotne zmiany dotyczą także samego wniosku o ogłoszenie upadłości, albowiem od stycznia 2016 r. osobami uprawnionymi do złożenia tego wniosku będą dłużnik lub każdy z jego osobistych wierzycieli.[7] Wskazana regulacja wyraźnie wyłącza z kręgu osób posiadających legitymację do złożenia wniosku wierzyciela rzeczowego (tj. takiego wierzyciela, który poza uprawnieniem z ustanowionego zabezpieczenia, np. hipoteki lub zastawu, nie ma jednocześnie innej relacji umownej niezwiązanej z zabezpieczeniem, np. pożyczki, umowy handlowej). Podmioty te w postępowaniu upadłościowym mogą i tak uzyskać zaspokojenie z przysługującego im zabezpieczenia, stąd wszczynanie przez nich postępowań, które dotyczą całego majątku nie jest uzasadnione. Ponadto, mając na względzie zaistniały na gruncie praktyki problem z wykazywaniem przez wierzyciela legitymacji do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, ustawodawca postanowił, iż dłużnik może skutecznie zakwestionować uprawnienia wierzyciela do złożenia wniosku z uwagi na kwestionowanie jego wierzytelności jedynie jeśli wykaże, że wierzytelność ma w całości charakter sporny, a spór zaistniał między stronami przed złożeniem wniosku o ogłoszenie upadłości.[8]   Ponadto ustawodawca wydłużył dłużnikowi termin na złożenie w sądzie wniosku o ogłoszenie upadłości z dwóch tygodni do 30 dni od dnia, w którym wystąpiła podstawa do ogłoszenia upadłości.[9]   Co istotne, wprowadzono możliwość wniesienia uproszczonego wniosku o ogłoszenie upadłości, o ile, uprzednio było prowadzone postępowanie restrukturyzacyjne.[10] Zgodnie z uzasadnieniem do nowelizacji przepisów celem tej regulacji jest umożliwienie wierzycielom szybkiego, sprawnego i prostego złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości dłużnika w trybie, który umożliwia nieprzerwane zabezpieczenie majątku dłużnika w okresie od umorzenia postępowania restrukturyzacyjnego lub odmowy zatwierdzenia układu do czasu prawomocnego rozpoznania wniosku o ogłoszenie upadłości. Uproszczony wniosek nie musi zawierać żadnych załączników i może ograniczać się do jednego zdania wnioskującego o wszczęcie postępowania, przy zachowaniu wymogów pisma procesowego.   Odstąpiono od możliwości dowolnego cofnięcia wniosku o ogłoszenie upadłości złożonego przez wierzyciela, albowiem dotychczas obowiązująca regulacja prawna często prowadziła do nadużyć ze strony wnioskodawców, którzy traktowali to rozwiązanie jako sposób windykacji przysługujących im wierzytelności, które często były sporne, jednak dłużnik mający problemy finansowe częstokroć wolał zapłacić kwotę sporną aniżeli ryzykować ogłoszenie upadłości.   Wprowadzono również obowiązek uiszczenia przez wnioskodawcę, tak dłużnika jak i wierzyciela, zaliczki na wydatki w toku postępowania w przedmiocie ogłoszenia upadłości w wysokości jednokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłaty nagród z zysku w trzecim kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa GUS, której brak skutkuje zwrotem wniosku o ogłoszenie upadłości. Z opublikowanych danych statystycznych wynika, iż zaliczka na wydatki wynosi w 2016 r. 4080,09 zł.[11]  
  1. Likwidacja pre-pack

Jedną z najciekawszych wprowadzonych zmian to dodanie do ustawy mechanizmu tzw. likwidacji pre-pack. Nowe regulacje umożliwiają przygotowaną likwidację, która ma polegać na sprzedaży całości przedsiębiorstwa, zorganizowanej części przedsiębiorstwa lub też składników majątkowych przedsiębiorstwa stanowiących jego znaczną część.[12] Wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży musi być złożony i rozpoznany jednocześnie z wnioskiem o ogłoszenie upadłości. Do wniosku o zatwierdzenie warunków sprzedaży musi być dołączony opis i oszacowanie składnika objętego wnioskiem, sporządzony przez biegłego sądowego a sam wniosek musi zawierać warunki sprzedaży ze wskazaniem co najmniej ceny oraz nabywcy, które to mogą zostać określone w przygotowanym i złożonym projekcie umowy, która ma zostać zawarta.[13] Uwzględniając wniosek, sąd w postanowieniu o ogłoszeniu upadłości zatwierdza warunki sprzedaży i o ile warunki umowy nie przewidywały innego terminu, syndyk jest zobligowany do zawarcia umowy sprzedaży na warunkach określonych w postanowieniu sądu nie później, niż w terminie trzydziestu dni od dnia uprawomocnienia się postanowienia sądu.[14]   Aby zapobiec nadużyciom ze strony dłużników, ustawodawca wprowadził dodatkowe regulacje w przypadku sprzedaży na rzecz podmiotów będących dla dłużnika małżonkiem, krewnym lub powinowatym w linii bocznej do drugiego stopnia włącznie, osobą pozostającą z upadłym w faktycznym związku, prowadzącą z nim wspólnie gospodarstwo domowe albo z przysposobionym lub przysposabiającym. Sprzedaż na rzecz podmiotów wskazanych w zdaniu poprzedzającym może nastąpić tylko wtedy, gdy cena nie jest niższa, aniżeli cena wskazana w opisie i oszacowaniu.   Co istotne, istnieje możliwość wydania przedsiębiorstwa nabywcy z dniem ogłoszenia upadłości dłużnika, o ile do wniosku o zatwierdzenie warunków sprzedaży dołączy się dowód wpłaty pełnej ceny na rachunek depozytowy sądu. W tym przypadku do momentu uprawomocnienia się postanowienia zatwierdzającego warunki sprzedaży i zawarcia umowy sprzedaży nabywca zarządza nabytym majątkiem w granicach zwykłego zarządu na własne ryzyko i odpowiedzialność.   Niniejsze rozwiązanie ma duże znaczenie w przypadku sprzedaży całego przedsiębiorstwa, które pozwoli na zachowanie ciągłości działania przedsiębiorstwa i umożliwi korzystniejszą sprzedaż, co z kolei wpłynie na pełniejsze zaspokojenie wierzycieli. Sam ustawodawca w uzasadnieniu do ustawy wskazał, iż celem przygotowanej likwidacji jest szybsze i pełniejsze zaspokojenie wierzycieli oraz znaczne skrócenie czasu trwania postępowania upadłościowego. Mimo, że prawo upadłościowe przyznaje prymat interesom wierzycieli powinno o ile to możliwe chronić również integralność przedsiębiorstwa, stąd w szczególnie uzasadnionych przypadkach, gdy zmniejszenie stopnia zaspokojenia wierzycieli będzie nieznaczne, a jednocześnie wierzyciele otrzymają dodatkową korzyść w postaci szybszego zaspokojenia ich wierzytelności, istnieje możliwość uwzględnienia przy podejmowaniu przez Sędziego-komisarza decyzji o zatwierdzeniu warunków sprzedaży, ważnego interesu publicznego lub możliwości zachowania przedsiębiorstwa dłużnika.[15]  
  1. Zgłoszenia wierzytelności

Od dnia 1 stycznia 2016 r. zmianie ulegnie również sposób zgłaszania wierzytelności. Ustawodawca znacznie ograniczył termin na zgłoszenie wierzytelności, skracając ten okres do trzydziestu dni od dnia obwieszczenia postanowienia o ogłoszeniu upadłości.[16] Uprzednio termin ten był każdorazowo ustalany przez sędziego komisarza, jednak nie mógł on być krótszy aniżeli jeden miesiąc i dłuższy aniżeli trzy miesiące.   Jednocześnie ustawodawca ułatwił wierzycielom zgłaszanie przysługujących im wierzytelności, poprzez możliwość ich zgłaszania drogą elektroniczną za pośrednictwem Centralnego Rejestru Restrukturyzacji i Upadłości, który docelowo ma być jedyną drogą dokonania tej czynności. Na chwilę obecną, o czym poniżej, Rejestr ten jednak nie funkcjonuje i do tego czasu zgłoszeń wierzytelności należy dokonywać pisemnie. Wzór pisemnego wniosku został określony przez Ministra Sprawiedliwości w drodze rozporządzenia.[17]   Ponadto aktualnie istnieje jedynie wymóg wskazania dowodów uzasadniających zgłoszenie, bez potrzeby ich załączania.[18] Nie mniej jednak, w sytuacji gdy zgłoszona wierzytelność nie znajduje potwierdzenia w dokumentach spółki, syndyk ma obowiązek wezwać wierzyciela do przedstawienia mu odpowiednich dokumentów potwierdzających istnienie wierzytelności, które zostały ujęte w zgłoszeniu wierzytelności, zaś wierzyciel musi przedstawić odpowiednie dokumenty w terminie tygodnia od daty wezwania przez syndyka, pod rygorem pominięcia wierzytelności.[19]   W przeciwieństwie do poprzednio obowiązującego rozwiązania, znowelizowane przepisy przewidują zobligowanie syndyka do niezwłocznego sporządzenia listy wierzytelności, nie później niż w terminie dwóch miesięcy od upływu okresu przewidzianego do zgłaszania wierzytelności.[20] Docelowo lista wierzytelności zamieszczona w postaci elektronicznej Centralnego Rejestru Restrukturyzacji i Upadłości.   Ustawodawca wprowadził w celu wyjaśnienia dotychczasowych wątpliwości interpretacyjnych, regulację prawną zgodnie, z którą wierzytelność za okres rozliczeniowy, w trakcie którego została ogłoszona upadłość, w szczególności z tytułu czynszu najmu lub dzierżawy, podatków lub składek na ubezpieczenia społeczne, ulega z mocy prawa proporcjonalnemu podziałowi na część traktowaną jak wierzytelność powstała przed dniem ogłoszenia upadłości oraz część traktowaną jak wierzytelność powstająca po dniu ogłoszenia upadłości.[21]  

VIII. Zaskarżenie listy wierzytelności

Tak jak dotychczas, istnieje możliwość zaskarżenia listy wierzytelności zarówno przez upadłego jak i wierzyciela, w terminie dwóch tygodni od dnia obwieszczenia o złożeniu listy wierzytelności.[22] Z uwagi na niejasności w uprzednio obowiązujących przepisach ustawy związane z sankcją w razie wniesienia sprzeciwu po terminie, ustawodawca zdecydował się w jednoznacznie przesądzić o konieczności odrzucenia takiego sprzeciwu.   Ponadto w celu usprawnienia i przyspieszenia postępowania w przedmiocie wniesionych sprzeciwów, wprowadzono ograniczenia w zakresie powoływania twierdzeń i dowodów niepodniesionych w zgłoszeniu wierzytelności. Mogą być one podnoszone jedynie jeśli zostanie wykazane, iż ich wcześniejsze zgłoszenie było niemożliwe, albo że potrzeba ich wskazania wynikła później. Te same zasady dotyczą odpowiedzi na sprzeciw. Jest to rozwiązanie oparte na systemie tzw. prekluzji obowiązującej w ogólnym procesie cywilnym.   Wprowadzono również dwumiesięczny termin na rozpoznanie sprzeciwu przez sędziego-komisarza.[23]  
  1. Bezskuteczność czynności upadłego

Ustawodawca dostrzegł również potrzebę rozszerzenia katalogu czynności dokonanych przez upadłego, które należy uznać bezskuteczne w stosunku do masy upadłości, chroniąc w ten sposób wierzycieli przed wyprowadzeniem jego istotnych składników przez osoby zarządzające upadłym. Przede wszystkim został rozszerzony krąg podmiotów, co do których uznaje się za bezskuteczną odpłatną czynność prawną z upadłym, o osoby pozostające z upadłym w faktycznym związku oraz o osoby prowadzące z nim wspólnie gospodarstwo domowe, o ile te osoby nie wykażą, że nie doszło do pokrzywdzenia wierzycieli.[24] Ponadto została wprowadzona możliwość obniżenia wynagrodzenia pracownikom upadłego, którzy faktycznie wykonują zadania w zakresie zarządu lub nadzoru nad przedsiębiorstwem. Dotychczas istniała możliwość obniżenia wynagrodzenia jedynie osobom uprawnionym do reprezentacji upadłego.[25]   Dodano również do ustawy zapis stanowiący o bezskuteczności w przypadku przelewu wierzytelności przyszłej, jeżeli wierzytelność ta powstanie dopiero po ogłoszeniu upadłości.[26]  
  1. Kategorie zaspokojenia

Z uwagi na dosyć wysoki stopień skomplikowania i uprzywilejowania instytucji publicznoprawnych przy podziale funduszy masy, uznano za konieczne dokonanie zmian również w tym przedmiocie.   Jako przełomową należy uznać zmianę polegającą na rezygnacji z uprzywilejowania należności publicznoprawnych. Obecnie jedynie składki na ubezpieczenia społeczne za trzy ostatnie lata przed ogłoszeniem upadłości są przyporządkowane do wyższej kategorii zaspokojenia. Pozostałe zaś należności publicznoprawne (w tym podatkowe) będą podlegały zaspokojeniu w podstawowej kategorii zaspokojenie, na równi m.in. ze zwykłymi zobowiązaniami handlowymi.   Utrzymano uprzywilejowanie należności ze stosunku pracy, jednak obecnie nie obejmuje ono należności osób reprezentujących upadłego lub zarządzających jego działalnością, gdyż uznano, że jako osoby odpowiedzialne za doprowadzenie do stanu niewypłacalności, nie zasługują na zaspokojenie w kategorii pierwszej. W związku z wprowadzeniem do polskiego porządku prawnego postępowań restrukturyzacyjnych ustalono zasadę, iż należności powstałe w postępowaniu restrukturyzacyjnym jak również finansowanie udzielone w ramach tych postępowań będzie zaspokajane w pierwszej kategorii.  
  1. Pozostałe

Istotną nowością z punktu widzenia prowadzenia postępowania upadłościowego będzie utworzony przepisami ustawy prawo restrukturyzacyjne Centralny Rejestr Restrukturyzacji i Upadłości, który będzie prowadzony w systemie teleinformatycznym, administrowanym i udostępnianym przez Ministra Sprawiedliwości. Rejestr ten wzorowany będzie na prowadzonej już od szeregu lat przez Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy platformy internetowej, jednak będzie miał daleko bardzie rozbudowane funkcjonalności.[27] W Centralnym Rejestrze Restrukturyzacji i Upadłości będą zamieszczane i obwieszczane wszelkie orzeczenia, dokumenty i informacje dotyczące toczących się postępowań zarówno restrukturyzacyjnych jak i upadłościowych, umożliwione zostanie składanie pism oraz innych dokumentów w formie elektronicznej oraz zostaną udostępnione wzory pism i formularzy wymaganych w trakcie toczących się postępowań. Ze względu na konieczność odpowiedniego przygotowania tego systemu, regulacje dotyczące Centralnego Rejestru Restrukturyzacji i Upadłości wejdą w życie dopiero z dniem 1 lutego 2018 r.   Duże znaczenie praktyczne ma również regulacja, zgodnie z którą nieważne są postanowienia umowne zastrzegające zmianę lub rozwiązanie stosunku prawnego, którego upadły jest stroną, również na wypadek złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości. Dotychczasowa regulacja ograniczała wskazaną sankcję nieważności do postanowień, które odnosiły się do ogłoszenia upadłości. Wymagać to będzie dostosowania w wielu wypadkach wzorców umownych opracowanych w starym porządku prawnym.   Kolejnym novum wprowadzonym do ustawy jest zapis stanowiący o możliwości zezwolenia syndykowi przez sędziego komisarza na zawarcie umowy przekazania nieruchomości gminie albo Skarbowi Państwa w sytuacji gdy w  skład masy upadłości wchodzi nieruchomość lub jej ułamkowa część, której nie można zbyć z zachowaniem przepisów ustawy prawo upadłościowe, a dalsze pozostawanie tej nieruchomości w masie upadłości będzie niekorzystne dla wierzycieli, ze względu na obciążenie masy związanymi z tym kosztami.[28] Kwestia zbycia nieruchomości, które nie znajdują zainteresowania nabywców, dotychczas nierzadko blokowała prowadzenie postępowania upadłościowego i ta nowa regulacja może stanowić praktyczne rozwiązanie w tych przypadkach. W przypadku zaś ruchomości wierzyciele mogą zyskać prawo przejęcia ich na własność za połowę ceny wynikającej z oszacowania.[29]   Kolejna z wprowadzonych zmian dotyczy zagadnienia rady wierzycieli. Wierzyciele uzyskali możliwość dość swobodnego zarządzania radą. Mają możliwość ustalania i zmieniania jej składu osobowego. Poprzez ustalenie regulaminu, istnieje możliwość dostosowania jej obrad do specyficznych potrzeb jej członków, co może obejmować m.in. obrady w drodze tele- lub wideokonferencji. Zrezygnowano również z dość kłopotliwego w praktyce wymogu osobistego uczestniczenia przez wierzyciela w pracach rady, co uniemożliwiało delegowanie do tych celów pełnomocników.   Należy również wskazać, iż omawiana nowelizacja przepisów utrzymała dotychczas obowiązującą zasadę prawa upadłościowego dotyczącą ubóstwa masy, a mianowicie, iż nie wszczyna się postępowania upadłościowego w sytuacji, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania. Dotychczasowa regulacja została jednak wzbogacona o dodatkową przesłankę mówiącą o tym, że postępowanie nie jest wszczynane również w przypadku, gdy majątek dłużnika wystarcza wyłącznie na zaspokojenie kosztów postępowania.[30]   Kolejnym istotnym zagadnieniem, na które należy zwrócić uwagę jest nowo utworzona funkcja zastępcy sędziego komisarza, który ma za zadanie wykonywać czynności sędziego-komisarza w okresie trwania przemijającej przeszkody do wykonywania tych czynności przez sędziego-komisarza lub też podejmować czynności w innych przypadkach wskazanych w ustawie. Jest to rozwiązanie, które pozwoli na podjęcie naglących czynności na przykład podczas choroby lub urlopu sędziego komisarza.   Dla syndyków istotną informacją jest kwestia wysokości ich wynagrodzenia, które wraz z wejściem w życie nowych przepisów będzie uzależnione od kilku czynników, w tym od efektu postępowania, którego wyrazem jest suma wypłacona wierzycielom w jego toku, od liczby pracowników zatrudnionych w chwili ogłoszenia upadłości, od liczby wierzycieli, od czasu trwania postępowania oraz w części od swobodnego uznania sądu. Powiązanie wynagrodzenia syndyka z wynikami jego pracy prowadzi do urynkowienia zasad wynagradzania i powinno również przyczynić się do większej efektywności postępowań.  

XIII. Podsumowanie

Dostępne statystki wskazują, iż średni czas trwania postępowania dowodowego wynosi obecnie 3 lata, zaś  stopień zaspokojenia wierzytelności wynosi nierzadko tylko 11%.[31] Biorąc pod uwagę powyższe, jak również zauważone praktyczne problemy w funkcjonowaniu dotychczasowych uregulowań, zmiany w prawie upadłościowym i naprawczym należało uznać za konieczne. Jak zostało wielokrotnie wskazane w uzasadnieniu do ustawy prawo upadłościowe, nowe regulacje mają na celu przede wszystkim usprawnienie i przyspieszenie postępowania upadłościowego oraz zaspokojenie w pełniejszym wymiarze roszczeń wierzycieli. Czas pokaże czy skutek ten uda się osiągnąć, jednak już teraz wiele wskazuje, iż wprowadzone zmiany zmierzają w dobrym kierunku. [1]              Adwokat, doradca restrukturyzacyjny, prowadzący kancelarię adwokacką w Warszawie, www.tklaw.pl, www.restrukturyzacja-info.pl. [2]              Aplikant adwokacki, Kancelaria Adwokacka Tomasz Kaczorowski, www.tklaw.pl, www.restrukturyzacja-info.pl [3]              Uzasadnienie projektu ustawy Prawo restrukturyzacyjne, Druk Sejmu VII kadencji Nr 2824, http://www.sejm.gov.pl/ (dalej; „Uzasadnienie projektu ustawy”), [4]              Art. 11 ust. 1a PU, [5]              Uzasadnienie projektu ustawy, [6]              „Podstawy ogłoszenia upadłości. Nowa koncepcja wykładni art. 10 i 11Prawa upadłościowego i naprawczego oraz krytyka planowanych zmian.”, aut. LL.M. Kamila Korna, opubl. W dodatku do MoP 8/2015, [7]              Art. 20 ust. 1 PU, [8]              Art. 12a PU, [9]              Art. 21 ust. 1 PU, [10]             Art. 334 ust. 1 ustawy Prawo restrukturyzacyjne z dnia 15 maja 2015 r. (Dz.U. Z 2015 r. poz. 978 z późn. zm.), Osoby, którym przysługuje prawo złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości dłużnika zgodnie z przepisami PU mogą złożyć uproszczony wniosek o ogłoszenie upadłości w terminie przewidzianym do złożenia zażalenia na postanowienie o umorzeniu postępowania restrukturyzacyjnego albo postanowienie o odmowie zatwierdzenia układu. [11]            Obwieszczenie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 16 października 2015 r. w sprawie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w trzecim kwartale 2015 r., http://stat.gov.pl/sygnalne/komunikaty-i-obwieszczenia/lista-komunikatow-i-obwieszczen/obwieszczenie-w-sprawie-miesiecznego-wynagrodzenia-w-sektorze-przedsiebiorstw-bez-wyplat-nagrod-z-zysku-w-trzecim-kwartale-2015-r-,59,8.html [12]             Art. 56a ust. 1 PU, [13]             Art. 56a ust 3 i 4 PU, [14]             Art. 56d ust 1 i art. 56e ust. 1 PU, [15]             Uzasadnienie projektu ustawy, [16]             Art. 236 ust. 1 w zw. z art. 51 ust. 1 pkt 4 i 5 PU, [17]             Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie określenia wzoru pisemnego zgłoszenia wierzytelności oraz zakresu danych objętych zgłoszeniem wierzytelności za pośrednictwem rejestru, Art. 239 ust. 4 (Dz. U. z 2015 r., poz. 2240), [18]             Art. 239 ust. 3 PU, [19]             Art. 243 ust. 1 i 2 PU [20]             Art. 244 PU, [21]             Art. 245a ust.1, [22]             Art. 256 PU, [23]             Art. 259 ust. 1 PU, [24]             Art. 128 ust. 1 PU, [25]             Uzasadnienie projektu ustawy, [26]             Art. 128a ust.1 PU, [27]             http://upadlosci-warszawa.pl/ [28]             Art. 315 ust. 2 PU, [29]             Art. 330a ust. 1 i 2 PU, [30]             Art. 13 ust. 1 PU., [31]             Bank Światowy – raport „Doing Business in Poland – 2015”, Rekomendacje Zespołu Ministra Sprawiedliwości ds. nowelizacji Prawa upadłościowego i naprawczego, Warszawa, 10,12,2012r.

Dane adresowe


Kancelaria Adwokacka
Tomasz Kaczorowski
Al. Wyzwolenia 9/33
00-572 Warszawa
T. +48 22 3506542
F. +48 22 3506907

office@tklaw.pl